آمار بالاي جذب معلم خارج از سيستم دانشگاه فرهنگيان و تضعيف اين دانشگاه "مهم"

چند روز پيش در خبري اعلام شد که قرار است حدود ده هزار نفر در سال جاري از خارج دانشگاه فرهنگيان در آموزش و پرورش استخدام شوند، تعداد بالاي اين افراد که ظاهرا رو به افزايش است از سويي موجب تضعيف دانشگاه فرهنگيان است و از سوي ديگر آموزش ناقص و کوتاه مدتي که به پذيرفته شدگان داده مي شود، کامل و جامع نبوده و باعث افت استانداردهاي معلمي و تضعيف نظام آموزشي خواهد شد.

به گزارش باشگاه دانشجومعلمان ایران به نقل از پايگاه اطلاع رساني سازمان بسيج فرهنگيان- مريم ضيايي: ضرورت تشکيل مرکزي که به تعليم و پرورش معلم اختصاص داشته باشد نخستين بار در دوره قاجار و در سال  1297 احساس شد و براي تربيت معلم مدارس ابتدايي «دارالمعلمين مرکزي» تاسيس شد و سپس به دليل افزايش تعداد دانش آموزان و به تبع آن تربيت معلم در مقاطع بالاتر اين مرکز به دارالمعلمين عالي تغيير نام داد.

در سال 1313 و پس از ورود رشته هاي ادبي و علمي به دانشگاه تهران، دانشسراي عالي موظف به آموزش دبير شد و در نهايت در سال 1343 دانشسراي عالي منحل و به جاي آن سازمان تربيت معلم و تحقيقات تربيتي ايجاد شد که آن هم در سال 1353 به دانشگاه تربيت معلم تغيير نام داد.

پس از پيروزي انقلاب اسلامي، اساسنامه جديد مراکز تربيت معلم در سال 1358 تصويب شد که  به موجب آن مراکز تربيت معلم تأسيس شدند. ايده دانشگاه فرهنگيان در دولت نهم و توسط علي احمدي وزير آموزش و پرورش وقت مطرح شد و در اسفند ماه 89 تاسيس آن در شوراي عالي انقلاب فرهنگي نهايي شد. در مصوبه شورا آمده است: "دانشگاه فرهنگيان" با هدف ارتقا سطح علمي، آموزشي و پژوهشي فرهنگيان آموزش و پرورش و معلمان و ساماندهي آموزش عالي در وزارت آموزش و پرورش راه اندازي مي شود.

ضرورت و فلسفه تشکيل تربيت معلم و آموزش حرفه اي معلمي به علاقه مندان به اين شغل بديهي است. و هرقدر تصوير مهارتي معلمي در ذهن يک معلم روشن تر و شفاف تر باشد، خروجي و دستاورد اين حرفه بهتر و کارآمدتر خواهد بود.

يادگيري ارتباطات کلامي و ارتباط با دانش آموز و بسياري ديگر از فنون که لازمه شغل معلمي است و مهم تر از آن آشنايي با ضرورت و اهميت شغل معلمي و ايجاد دلبستگي و تعلق به آن از کارکردهاي مراکز تربيت معلم است که از سال ها باعث به وجود آمدن مراکز تخصصي براي اين امر شده است.

بديهي است که تاسيس دانشگاه فرهنگيان همچون ساير دانشگاه ها و يا حتي فراتر از آن ها، مخارجي را بر نظام تعليم و تربيت تحميل مي کند اما نوع نگاه هزينه محور به جاي نگاه سرمايه محور به مخارج آموزشي موجب شده است تا برخي از مسئولين، حتي در مراتب بالاي دانشگاه فرهنگيان، ضرورت وجود اين دانشگاه را انکار کرده و وجود آن را به دليل هزينه تراشي براي آموزش و پرورش منکر شوند، امري که نه تنها با مباني تعليم و تربيت اسلامي و اوامر رهبر انقلاب و سند تحول بنيادين معارض است بلکه در دراز مدت مي تواند با تضعيف دانشگاه فرهنگيان، فرسودگي و ناکارآمدي آموزش و پرورش را شدت بخشد.

آنچه از بررسي آمار ورودي و جذب دانشگاه فرهنگيان در چند سال اخير به نظر مي آيد حکايت گر آن است که تنزل آمار جذب سالانه 22000 دانشجو معلم به 6000 نشان ازبي اعتقادي و بي اطلاعي متوليان و سياست گذاران اين دانشگاه مهم به فلسفه و جايگاه اين دانشگاه است.

هرچند برابر ماده 28 اساسنامه دانشگاه فرهنگيان، آموزش و پرورش مي تواند در رشته هايي که اين دانشگاه قادر به تربيت نيرو نيست، جذب داشته باشد اما به نظر مي رسد، آمار جذب فارغ التحصيلان ساير دانشگاه ها براي شغل معلمي افزايش قابل اعتنايي پيدا کرده است.

بنابر برخي آمار، نيروهايي که از دانشگاه هاي ديگر،  وارد سيستم آموزش و پرورش شده اند پس از مدت کوتاهي به دلايل مختلف از اين سيستم خارج مي شوند و انس و علاقه و دغدغه اي که در دانشجويان دانشگاه فرهنگيان وجود دارد در آنها نيست.

گذشته از اين که احساس تعلق و درک دغدغه در دانش آموختگان ساير دانشگاه ها نسبت به شغل معلمي پايين است و آموزش فنون و هنر معلمي در دوره يک ساله معين شده امکان پذير نيست. دوره يک ساله اي که از بهمن ماه شروع مي شود و در تيرماه خاتمه مي يابد و مسئله مهم و حياتي کارورزي به خرداد ماه موکول مي شود که عملا دانش آموزي در کلاس ها وجود ندارد!

هرچند گزينش و مصاحبه ورودي براي پذيرفته شدگان آزمون استخدامي معلمي، با همان کيفيت و ملاک هايي که در بدو ورود به دانشگاه فرهنگيان وجود دارد، صورت مي پذيرد، اما مطمئنا اين مسئله به تنهايي براي تضمين تربيت معلم کافي نيست.

از سوي ديگر بررسي ها نشان مي دهد، دريافت مبلغ 6 ميليون تومان، براي دوره يک ساله کارورزي، که 5 ميليون تومان آن از پذيرفته شدگان مطالبه و اخذ شده هيچ مستند قانوني ندارد! و اين چنين به نظر مي رسد که مسئولانِ نگرانِ هزينه هاي آموزش و پرورش، در کنار صرفه جويي در مخارج از طريق کاهش ميزان جذب دانشجو، بدعتي غيرقانوني براي کسب درآمد از طريق آموزش نيروهاي مورد نياز خود به وجود آورده اند!

به راستي در کدام دستگاه دولتي از پذيرفته شدگان آزمون استخدامي براي آموزش و کارورزي پولي به اين ميزان دريافت مي شود؟!

آنچه بديهي ست ضرورت وجود دانشگاه فرهنگيان و اهتمام مسئولين آموزش و پرورش به رشد و بالندگي اين دانشگاه به تعبير رهبر انقلاب مهم است تا تحولات لازم بنابر آنچه در سند تحول بنيادين پيش بيني شده است تحقق يابد و اين مهم در وهله اول نيازمند وجود مسئولاني در راس اين دانشگاه است که به حداقل هايي در خصوص اين دانشگاه معتقد باشند. براي مثال به طور کلي منکر ضرورت وجود اين دانشگاه نباشند!

نياز امروز وزارت آموزش و پرورش به جذب ده هزار معلم خارج از دانشگاه فرهنگيان، با توجه به سخناني که در فلسفه و ضرورت اين دانشگاه بيان شد نشان دهنده اين موضوع است که متوليان امر در شناسايي و تصويب رشته هاي لازم براي تدريس و سرمايه گذاري در اين دانشگاه دقت لازم را مبذول نداشته اند و ادامه اين روند به خسارات بزرگي براي نظام تعليم و تربيت کشور منتج شده و استانداردهاي معلمي را تنزل خواهد داد و تحول در نظام فرسوده آموزش و پرورش را به تعويق خواهد انداخت و با اين سيستم مديريت مشخص نيست اين روند تا چه زماني ادامه دار باشد؟