پنجشنبه آخر سال و دیدار از درگذشتگان

رفتن به زیارتگاه ها و زیارت اهل قبور، در پنجشنبه آخر سال و نیز روز پـیش از نوروز و بامداد نخستین روز سال رسمی عام در فرهنگ نوروزی ایرانیان است که خود دارنده این پیام است که هر میلادی را مرگی به دنبال است و مرگ را رستاخیزی در پی.

به گزارش باشگاه دانشجومعلمان ایران؛ یکی از آیـین های کهن پـیش از نوروز یاد کردن از درگذشتگان است که به این مناسبت افراد اغلب در کنار اعضای خانواده به گورستان می روند و خوراک می برند و به دیگران می دهند. زردشـتیان معـتـقدند که : روان و فروهر مردگان هیچ گاه کسانی را که به آنها تعلق داشتند فراموش نمی کنند و هر سال هنگام جشن فروردین به خانه و کاشانه خود برمی گردند. 

ابوریحان می نویسد: "گبرکان در این پنج روز خورش و شراب نهند، روان های مردگان را و همی گویند، که جان مرده بیاید و آن غذا گیرد. غذا پختن و بر مزار مردگان بردن در قرن چهارم رسم بوده است؛ از خوارزم تا فارس." 

یکی از صورت های برجا مانده این رسم، در شهر و روستا، به گورستان رفتن پنجشنبه آخر سال است، به ویژه خانواده هایی که در طول سال عضوی را از دست داده اند. رفتن به زیارتگاه ها و زیارت اهل قبور، در پنجشنبه و نیز روز پـیش از نوروز و بامداد نخستین روز سال رسمی عام در فرهنگ نوروزی ایرانیان است که خود دربردارنده این پیام است که هر میلادی را مرگی به دنبال است و مرگ را رستاخیزی در پی!

در این روز، خانواده ها خوراک (پلو خورش)، نان، حلوا و خرما بر مزار نزدیکان می گذارند و بر مزار تازه گذشتگان شمع، یا چراغ روشن می کنند.

در برخی از شهرهای ایران، روز پیش از عید، خانواده های عزادار، از خویشان و نزدیکان با غذا و حلوا پذیرایی می کنند و در سر مزار جمع می شوند و نیز رسم است که ایرانیان شیعه، در موقع سال تحویل، به زیارت قبر امامان و امامزادگان می روند.