اردوهای دانش‌آموزی و دانشجویی مختلط نتیجه انتخاب وزرای فرهنگی و آموزش و پرورش «هویدای بهایی» بود

مدیرکل اسبق آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش گفت: اردوهای دانش‌آموزی و دانشجویی مختلط، شوهای دختران و پسران و اکران فیلم‌های سینمایی بسیار شنیع، نتیجه انتخاب وزرای فرهنگی و آموزش و پرورش توسط هویدای بهایی بوده‌ است.

به گزارش باشگاه دانشجومعلمان ایران به نقل از فارس؛ همزمان با ایام الله دهه فجر و سالروز پیروزی انقلاب اسلامی ابوالقاسم جامه بزرگ مدیرکل اسبق آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش در گفت وگو با خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس به بیان گوشه‌ای از وضعیت مدارس و نظام تعلیم و تربیت کشورمان در قبل و بعد از پیروزی انقلاب پرداخت که از نظر گرامی خوانندگان می‌گذرد.

 در ابتدا روند تحصیل خود در دوران قبل از انقلاب را تبیین کنید؟

جامه بزرگ: در اواسط دهه 30، زمان مدرسه رفتنم بود، اما در روستای ما که جمعیت آن هم تقریباً زیاد بود، نه تنها مدرسه‌ای نبود، بلکه باسوادهای مکتبی آن که در شهر مکتب رفته بودند جز چند نفر، بیشتر نبودند که یکی از آنان برادر بزرگم بود.

پدرم که علاقمند بود فرزندانش با سواد شوند، فرزند اولش را به مکتب فرستاده بود که تقریباً سواد قرآنی خوبی داشت. زمستان‌ها که کار کشاورزی در روستاها بسیار کم بود، بنده که کودکی 7-6 ساله بودم همراه سه نفر دیگر از برادرنم و یکی دو نفر دیگر از اقوام نزدیک، نزد برادر بزرگترم قرآن می‌خواندیم.

از آن موقع بنده با توجه به تعریف‌هایی که از مدرسه شنیده بودم، آرزو می‌کردم ای‌کاش در روستای ما هم مدرسه‌ای وجود داشت؛ البته آن موقع این احساس که چه کسی مسئول است در ذهنم نبود.

در اواخر دهه 30 بود که یکی از برادرانم راهی تهران نزد داییم شده و امکان درس خواندن و کار برایش  فراهم شد.

وی در سفری که به روستا داشت، به پدرم گفت:«بنده باید این بچه‌ها را نجات بدهم، اما به دلیل نیاز به کار زراعت، پدرم بنده را که از همه کوچکتر بودم را همراه برادرم به تهران فرستاد.

آن موقع بود که تفاوت‌ها را مشاهده می‌کردم و به ستم و ظلم استبداد پی می‌بردم. در تهران به سبب نبود امکانات در همان دوران کودکی ناچار به کارکردن بودم و همزمان با کار، درس هم می‌خواندم. این کار  فوق‌العاده سخت بود،اما ما تصمیم گرفته بودیم راه پیشرفت درسی را پیگیری کنیم، لذا اولین نفری بودم که با همه فراز و نشیب‌ها از روستا و اقوام خود وارد دانشگاه تهران شدم و رشته علوم تربیتی را برای ادامه تحصیل انتخاب کردم.

پس از مطالعه سرگذشت آموزش و پرورش کشورها به تناسب رشته تحصیلی و وضعیت دانشگاه‌ها در دوره ستمشاهی که به ندرت افرادی از طبقه ما وارد آن می‌شد، هر روز بیش از قبل چهره شیطانی ظلم و استبداد برایم واضح‌تر می‌شد.

 برای نسلی که دوره استبداد را درک نکرده‌اند چطور می‌توان آن ستم‌ها و ظلم‌ها را بیان کرد؟

برای ترسیم چهره طاغوت بهترین روش انتخاب چند شاخص و تحلیل آن‌هاست که در اسناد ثبت و ضبط شده است و کسی نمی‌تواند به دلخواه آنها را تغییر دهد.

لطفاً مقایسه‌ای بین شاخص‌های مختلف جامعه در دوران قبل و پس از انقلاب داشته باشید؟

جامه بزرگ: درحوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی شاخص‌های متعددی وجود دارند که می‌توان از آنها استفاده کرد، اما به تناسب سابقه کاری و تخصص بنده، چند شاخص را در حوزه فرهنگ و آموزش و پرورش در نظر می‌گیرم.

یکی از آنها شاخص دینداری است، رژیم شاهنشاهی دنبال محو کردن دین اسلام بود. برای رسیدن به این هدف اقدامات مختلفی انجام می‌داد که به بعضی از آنها اشاره می‌کنم.

رژیم منحوس پهلوی فردی را که مشهور به بهائیت بود که فرقه‌ای انگلیسی ساخته است و توسط رژیم اشغال‌گر قدس حمایت و تقویت می‌شود، را به نام «فرخ رو پارسا» به وزارت آموزش و پرورش منصوب کرد، نتیجه این اقدام وضعیت اسف‌باری است که در آموزش و پررورش اواخر دهه چهل و اوایل دهه پنجاه مشاهده می‌کنیم.

به عنوان نمونه در آن موقع در تهران در محل فعلی مجتمع شریعتی واقع در منطقه 16 تهران که چندین مدرسه در آن فعالیت می‌کنند، مدرسه‌ای به سبک آمریکایی و مختلط ایجاد شد.

نمونه دیگر تشکیل کاخ جوانان بود که بعد از انقلاب تبدیل به کانون‌های فرهنگی-تربیتی شد. در آن اماکن مراسم مختلط دختر و پسر جوان تشکیل می‌شد و همان موقع بسیاری از کسانی که با رژیم آن زمان موافق بودند نیز به آن برنامه اعتراض می‌کردند.

مورد دیگر برگزاری جشنواره‌های داخلی و خارجی بود که یکی از آنها در سال 1355 در شیراز اجرا شد. اگر کسی می‌خواهد بداند در آن جشن هنر چه گذشت به نشریات آن زمان از جمله کیهان مراجعه کند اما در همین حد اشاره کنم که نمایشنامه‌هایی در خیابان به صورت کاملاً عریان  اجرا می‌شد.

اردوهای دانش‌آموزی و دانشجویی مختلط، شوهای دختران و پسران، پخش مستقیم برنامه‌های کاباره از تلویزیون رژیم، اکران فیلم‌های سینمایی بسیار شنیع، نتیجه انتخاب وزرای فرهنگی و آموزش و پرورش توسط رئیس الوزرایی چون هویدای بهائی بوده‌است.

از دیگر شاخص‌های روشن دین ستیزی رژیم آمریکایی پهلوی، تغییر تقویم کشور از هجری شمسی است که مبدأ آن هجرت حضرت رسول اکرم (ص) به شاهنشاهی است.

 چه شاخص‌های کمی از وضعیت آموزش و پرورش را می‌توان بیان کرد؟

جامه بزرگ : آمار موجود از آموزش و پرورش آن زمان بیانگر تبعیض فاحش بین طبقات اجتماعی، شهری و روستایی است.

*میزان باسوادان در سال 1355 ، 47.5 درصد است

آمار میزان باسوادی را از سال 1355 که اوج اقتدار پهلوی است و آنها شعار «دروازه‌های تمدن بزرگ» را مطرح می‌کردند بیان می‌کنم، آمار سال‌های قبل از آن نیز بسیار اسفناک است.

در سال 1355 تعداد کل با سوادهای کشور 47.5درصد بوده است که شامل 59درصد از مردان و 35 درصد از زنان بوده است. در همان سال تعداد افراد با سواد در استان سیستان و بلوچستان 30 درصد و زنان روستایی 17 درصد بوده است.

*47 هزارو 47 مدرسه در طول 50 سال حکومت پهلوی تأسیس شد

تعداد مدارس  در سال مورد اشاره به این قرار  بوده است؛مدرسه راهنمایی شهری 2762 و روستایی 1527 ، دبیرستان شهری 1357 و روستایی 224 ، مدرسه شبانه روزی راهنمایی 65 باب و در مجموع در طول 50 سال حکومت پهلوی 47047 مدرسه تأسیس شد؛ در حالی‌که اکنون  105هزار و 114 مدرسه دایر است و حدود 100 مدرسه تک دانش‌آموزی، 13 هزارو 113 مدرسه 15 دانش‌آموزی و تعداد زیادی مدرسه بدون استفاده به دلیل کاهش دانش‌آموز داریم.

همچنین پوشش تحصیلی در دوره دبستان 98.5 درصد، در دورره اول متوسطه 94 و در دوره دوم متوسطه 85 درصد است؛ در حال حاضر آموزش و پرورش توان جذب همه جمعیتی  که در سن تحصیل هستند را دارد و صرفاً عوامل جنبی که مربوط به آموزش و پرورش نیست، موجب عدم پوشش تحصیلی صد در صد گروه سنی مدرسه‌ای شده است.

با توجه به آماری که به صورت مختصر بیان شد و هزینه‌های هنگفتی که رژیم برای امور مختلف از جمله جشن‌های 2500 ساله  مصرف می‌کرد، ابعاد تبعیض نشان داده می‌شود و دروازه‌های تمدن بزرگ را با 35 درصد از زنان با سواد گشوده بود.