به مناسبت روز جهانی معلم؛ «معلم» کلیدواژه مبارکیست که با مهربانی آغاز می‌شود

معلم کلید واژه مبارکی است که با مهربانی آغاز می‌شود و لوح پاک و ضمیر آماده آدمی را نگارشی از سر عطوفت، دانایی و توانایی می‌کند تا مسیر فلاح و رستگاری را به زیباترین شکل طی سازد.

به گزارش باشگاه دانشجومعلمان ایران؛ امروز 5 اکتبر به نام «روز جهانی معلم» نامگذاری شده است و در سراسر دنیا از مقام و منزلت این قشر زحمتکش و تأثیرگذار در جامعه تقدیر می‌شود؛ هر چند که در کشور ما روز ۱۲ اردیبهشت همزمان با شهادت استاد مطهری به عنوان روز معلم نامیده شده است و یک هفته برنامه‌ها و مراسم مختلف به نام معلم در اردیبهشت ماه اجرا می‌شود اما توجه به معلم در هر زمانی، نیک است.

معلم کلید واژه مبارکی است که با مهربانی آغاز می‌شود و لوح پاک و ضمیر آماده آدمی را نگارشی از سر عطوفت، دانایی و توانایی می‌کند تا مسیر فلاح و رستگاری را به زیباترین شکل طی سازد.

اگر نگاه می‌کند، حکایتی جز مهربانی و گذشت ندارد و اگر نهیب می‌زند داستانی غیر از هدایت و دلسوزی نیست، او می‌سوزد تا بسازد و می‌روید تا برویاند.

کلامش پژواکی از کلام انبیاء و رسالتش برداشتی از وظایف اوصیاست؛ حرمت بیان او همتراز ابرار، صداقتش همزاد پیامبران و نهایت وظیفه‌اش به مثابه پایان عمر است.

معلمی عشق بی‌پایان، رنجی بی‌نقصان و کاری بی حد و پیمان است؛ عاشق‌پیشگی سودای بی‌مقدار و پربهای آن است که دانایی در حد کمال، توانایی بی‌میزان و معنویت لبریز از اخلاق ‌ارمغانش است.

صدای کشیده شدن گچ بر تخته سیاه، موعظه از سر دلسوزی‌اش در کلاس و آهنگ موزون هدایتگری‌اش در پشت نیمکت، همگی نواخت ضرباهنگ مهربانی و توانایی است.

گرده‌های گچ تخته‌سیاه را به جان می‌خرد تا فردا نسوزانند سینه متربیانش را جهالت‌پیشگان روزگار.

اگر بی‌مهری از دست روزگار می‌بیند خم به ابرو نمی‌برد و تلافی‌جویی در مرام و مسلکش نیست؛ او سراسر عشق بی‌پایان و راهی پر رجحان است.

ای مروارید نهفته در صدف دانایی و ای رستگار توانایی، سپاسگزارم.