معلمان امینان محل و محفل خود بودهاند و در بزنگاههای اجتماعی و مشکلات مختلف حلالمسائل سهل الوصول و بی هزینهای بوده اند که با تدبیر و دور اندیشی، گرههای کور ناملایمات را میگشایند و مورد وثوق مردم هستند.
به گزارش باشگاه دانشجومعلمان ایران به نقل از فارس؛ مقام و منزلت معلم در دنیای بشری از دیرباز مورد احترام و تکریم آحاد مردم قرار داشته است.
از زمان مکتبخانههای ابتدایی تا شکلگیری روند تکاملی کلاس درس در ادوار مختلف، همواره معلم شأن و جایگاه خاصی در جامعه داشته است.
آنان امینان محل و محفل خود بوده و هستند و در بزنگاههای اجتماعی و مشکلات مختلف حلالمسائل سهلالوصول و بیهزینهای بودهاند که با تدبیر و دوراندیشی خود، گرههای کور ناملایمات را میگشایند و مورد وثوق و مَحرم اسرار مردم بودهاند.
در دوران پر فراز و نشیب نظام جمهوری اسلامی نیز مردان بزرگی در عرصه های اجرایی کشور حضور داشتند که شاکله و اساس شخصیت آنها در حرفه مقدس معلمی شکل گرفته است و همواره محور فعالیتهایشان شغل مقدس معلمی بوده است.
نمونه بارز این ادعا شهیدان رجایی و باهنر هستند که همواره اقدامات تربیتی آنها شاخص فعالیتهای فردی و اجتماعیشان است.
شهید محمد علی رجایی از ابتدای فعالیت خود در آموزش و پرورش در شهرهای بیجار، خوانسار و مدرسه کمال تهران تدریس کرد.
سال 58 مدت 9 ماه مسئولیت وزیری آموزش و پرورش را برعهده گرفت و در ادامه، سال 59 به عنوان نماینده مردم تهران در مجلس انتخاب شده و در نهایت به ریاست جمهوری برگزیده شد.
شهید محمد جواد باهنر نیز شخصیتی است که در سال 1342 به آموزش و پرورش ورود پیدا کرد و در تألیف کتابهای درسی خاصه کتابهای دینی نقش برجسته تری داشت.
وی از ابتدا برای برنامهریزی و تألیف کتابهای دینی وارد مجموعه آموزش و پرورش شد و توانست بعد از مدت کوتاهی در کنار تدریس، به قسمت برنامهریزی کتابهای دینی وارد شود.
محدوده کاری شهید باهنر دراین قسمت تألیف دروس علوم دینی از اول ابتدایی تا پایان دبیرستان و بعد از آن کتب درسی رشتههای تربیت معلم را شامل میشد.
شهید باهنر در ماههای ابتدایی تشکیل دولت موقت با همراهی شهید رجایی به عنوان مشاور وزیر وقت آموزش و پرورش به ساماندهی جدید این وزارتخانه پرداخت.
آخرین مسئولیت شهید باهنر پس از بر عهده گرفتن وزارت آموزش و پرورش در زمان دولت شهید رجایی و ریاست جمهوری بنی صدر، حضورش به عنوان نخست وزیر در دولت شهید رجایی بود. این دو نمونه بارز وجود معلمان در کسوتهای مهم و حساس اجرایی است.
احترام به معلمان نیز همواره مورد توجه مقامات عالی رتبه کشورمان از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی بوده است؛ هرساله همزمان با 12 اردیبهشت روز گرامی داشت مقام معلم، معلمان به دیدار مقام معظم رهبری میروند و با رئیس جمهور هم دیدار میکنند.
روحیه شجاعت و از خودگذشتگی معلمان همواره از نمودهای عینی و برجسته اخلاقی بوده که نمونه بارز آن دوران دفاع مقدس است و آثار بسیار مشهود و ملموسی دارد، با این تفاسیر چند صباحی است که منزلت معلمان در جامعه دستخوش دگرگونیهایی شده و اقبال مردم به آنان به واسطه تغییر ذائقهها و برجسته شدن معیارهای مادی، دچار تغییر شده است.
احمد صافی مسئول کانون بازنشستگان وزارت آموزش و پرورش در گفتوگو با خبرنگار آموزش و پرورش خبرگزاری فارس، در خصوص مقام و منزلت معلمان، اظهار داشت: منزلت و بزرگداشت معلم 6 سطح و فرد ارتباط دارد.
وی ادامه داد: اولین کسی که میتواند به معلم منزلت دهد همسر اوست، در خانواده اگر زن به همسرش که فرهنگی است ،احترام بگذارد و یا مرد نیز به همسرش که فرهنگی است، همینطور احترام بگذارد؛ یعنی کسانی که هم خود رشد کردهاند و هم دیگران را رشد میدهند، این اولین و بهترین راه تکریم شخصیت یک معلم است.
صافی افزود: دومین فرد فرزندان معلم هستند؛ یعنی بچهها نیز پدر و مادرشان را به خاطر اینکه معلم هستند تکریم کنند و همه جا بگویند ما به پدرمان افتخار میکنیم؛ چرا که بچههای مردم چه دانشآموز یا دانشجو را تربیت میکنند.
مسئول کانون بازنشستگان وزارت آموزش و پرورش راه سوم تکریم معلم را اقوام و بستگان برشمرد و گفت: فرد پزشکی را ملاحظه کنید که متخصص است و در یک طایفه مورد احترام و تکریم است، به نظر بنده باید سطح فرهنگ اقوام و بستگان را بالا برد تا هر وقت در طایفه معلم و استادی پیدا میشود افراد با آن مشورت کنند.
وی راه دیگر تکریم شخصیت معلم را توسط مدیران برشمرد و افزود: یعنی اینکه یک مدیر خوب را در رأس یک مدرسه گذاشتند که مهارت انسانی و ارتباطی عالی داشته باشد، عملاً تکریم معلم است؛ چراکه این فرد با شخصی تا بعدازظهر کار میکند که فهیم، با تجربه و عالم است.
صافی با بیان اینکه راه دیگر تکریم معلم توسط شاگردان صورت میگیرد، یادآور شد: در ژاپن وارد مدرسهای شدم و در کلاس سوم دبستان دیدم دانشآموزان گل به دست در مدرسه منتظر معلم هستند و به محض اینکه او وارد شد معلم را گلباران کردند و به این طریق یاد میدهند که به معلم باید احترام بگذارند.
مسئول کانون بازنشستگان وزارت آموزش و پرورش تصریح کرد: از قدیمالایام وقتی معلم وارد کلاس میشد برپا میگفتند؛ یعنی دانشآموزان بلند شوند و به معلم احترام بگذارند.
وی اضافه کرد: راه دیگر تکریم معلم این است که به معلمان اجازه تحصیل بدهیم؛ بنده خود معلم روستا بودهام، فرصت داده شد و بنده معاون آموزش و پرورش و مدرس دانشگاه شدم و به نظرم یکی از جلوههای تکریم، فراهم کردن رشد فرد است.
صافی راه دیگر تکریم معلم را منتشر کردن آثار و کتابهای او به نام خودش عنوان کرد و گفت: باید معلم را در مجالس مختلف دعوت کرد و به او جای مناسب داد.
مسئول کانون بازنشستگان وزارت آموزش و پرورش افزود: راه دیگر تکریم افزایش حقوق معلمان است؛ یعنی به نیازهای مادی وی اهمیت داده و تشویقش کرد که این یکی از روشهای تکریم معلم است.
وی خاطرنشان کرد: راه دیگر تکریم معلمان نامگذاری هفتهای به نام معلم است که خوشبختانه در حال حاضر با نامهای مختلف هفته معلم وجود دارد و یک روز نیز مربوط به بازنشستگان است و در حال حاضر 750 هزار بازنشسته در آموزش و پرورش داریم؛ یعنی 60 درصد بازنشستگان کشور در آموزش و پرورش هستند.
صافی با اشاره به معلمانی که از شغل معلمی به مناصب مهم رسیدند، گفت:بنده خودم آموزگار روستایی در ازنا و الیگودرز در 59 سال پیش بودهام و مدت 5 سال معلمی ابتدایی کردهام، سپس معاون چند وزیر آموزش و پرورش و استاد دانشگاه های تربیت معلم، الزهرا«س» و علامه طباطبایی شدم.
مسئول کانون بازنشستگان وزارت آموزش و پرورش ادامه داد: حسن پاشا شریفی، فردی است که معلم کرمانشاه بود و در حال حاضر استاد دانشگاه است و 50 جلد کتاب نوشته است. غلامحسین شکوهی نیز آموزگاری است که در روستایی در بیرجند بود و اولین وزیر آموزش و پرورش بعد از انقلاب بوده و استاد دانشگاه شد.
وی اضافه کرد: اکرمی وزیر اسبق آموزش و پرورش که ابتدا دبیر بود و محمد علی نجفی مشاور فعلی رئیس جمهور نیز سابقه دبیری داشت، حسین مظفر نماینده فعلی مجلس شورای اسلامی که دبیر دبیرستانهای تهران بود یا نمایندگانی که در فراکسیون آموزش و پرورش هستند، همه دبیر بوده و حالا نماینده مجلس هستند و نمونههایی از معلمانی هستند که به مناصب مهم رسیدهاند.
به گزارش فارس آنچه واضح و مبرهن است اینکه منزلت و شأن معلمان اگر چه در اثر عوامل اقتصادی دچار نوسان شده است اما باید بدانیم معلمان هنوز هم به عنوان امینترین و مورد وثوقترین گروههای اجتماعی در جامعه حضور دارند و به رغم همه مشکلات فرهنگی و اجتماعی و تنگناهای اقتصادی این قشر زحمتکش، بازهم از آنها به نیکی و مبارکی یاد میشود.
در این میان جدا از انجام کارهای فرهنگی و فرهنگ سازی نیازمند اقدامهای عملی مسئولان امر در جهت تأمین مادی و معنوی معلمان هستیم تا اینان بدون هیچ دغدغه ذهنی به انجام وظیفه خطیر خود که همان انسان سازی است بپردازند.