دانش آموزان را با شیبی ملایم برای روزه داری آماده کنیم

رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور گفت : باید دانش آموزان را با شیبی ملایم برای روزه داری بزرگسالی آماده کرد و می توان برای این کار روز را به چند قسمت تقسیم کرد.

به گزارش باشگاه دانشجومعلمان ایران به نقل از پانا؛ مجید قدمی  اظهار داشت : روزه داری در کودکی بسیار جذاب است زیرا کودکان سعی دارند خود را مانند بزرگتر ها نشان بدهند و رفتار بزرگان را الگوی خود قرار دهند بنابراین می خواهند مانند آنها در نیمه شب از خواب برخیزند .

وی افزود: کودکان و نوجوانان با رزوه گرفتن در دوران غیر از تکلیف می خواهند اثبات کنند که می توانند برخی از سختی های روزه داری را تحمل کنند و به نوعی هویت خود را اثبات کنند .

رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشور گفت: تربیت دینی نیز از یک منظر در همین دوران کودکی آغاز می شود و بچه ها به نوعی تمرین می کنند تا از کودکی فعالیت های دینی و عبادی را بیاموزند و انجام دهند .

وی خاطر نشان کرد : زمانی که کودک بودم به یاد دارم که گفتم می خواهم روزه بگیرم اما اگر گرسنه شدم در ظهر چیزی می خورم که پدرم گفت اشکالی ندارد زیرا تو دوبار روزه می گیری و این خیلی خوب بود و یک روز روزه من دو روزه حساب می شد و خیلی از این کار لذت می بردم .

قدمی تصریح کرد: روزه از جمله عباداتی است که بچه ها باید با یک شیب ملایم آن را یاد بگیرند و اجرا کنند زیرا در روزه داری سختی ،گرسنگی و تشنگی وجود دارد و اگر بخواهیم یکباره آنها را به روزه داری امر کنیم چهره سختی از دین را در ذهن خواهند داشت .

وی ادامه داد : اگر بتوانیم روز را به چند قسمت تقسیم کنیم و به فرزندانمان بگویم که می توانی اکنون چیزی بخوری و سپس در فاصله زمانی مشخص می توان چیز دیگری بخوری و ان افطار تو محسوب می شود یاد می گیرد که در یک محدوده زمانی مشخص خودش را کنترل کند و این به مرور باید گفت که این کنترل فقط مختص خوردن و آشامیدن نمی شود بلکه کنترل زبان ، نگاه و سایر رفتار های انسانی را نیز شامل می شود که این موضع نیز باید به مرور بچه ها باید تجربه کنند .

رئیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی کشورافزود : فرزندان باید به خوبی در یابند که رفتار والدین در ایام رمضان به طور کامل با سایر ماه های سال متفاوت است و بچه نیز با نگاه کردن به والدین خود این امور تربیتی را می آموزند بهترین خاطره من زمانی بود که در 5 سالگی به همراه پدرم به مسجد می رفتم و زمان بازگشت نیز فرصتی بود که با پدر قدم بزنیم و هنوز این نسیم سحر ها را در خاطر دارم که بسیار شیرین بود .